मकवानपुरको बकैया गाउँपालिका–१२ धेत्रे दमारस्थित ढुंगा माटोले जस्ताको छाना भएको कालाभैरव आधारभूत विद्यालयको एक पाटो ०७२ सालको भूकम्पले भत्कायो ।

२०५३ सालमा प्लान नेपालले सिकाइ केन्द्र बनाएको भवन ०६१ सालमा सरकारको स्वामित्वमा आएपछि एक जना शिक्षक दरबन्दी दिएर पढाइ हुँदै आएको थियो । १ देखि ३ कक्षासम्म पढाइ हुने चार कोठे विद्यालयको भवन भूकम्प अघि नै जीर्ण थियो । भूकम्पको कारण एउटा कक्षा काम नलाग्ने गरी भत्किएपछि त्यो कोठा बाहेकका कक्षामा राखेर बालबालिकालाई पढाइन्थ्यो । सामान्य पानी पर्दा पनि चुहिने छाना, शौचालय झन् जीर्ण थियो ।

प्रधानाध्यापक चेतबहादुर घलेले राष्ट्रपति शैक्षिक सुधार कार्यक्रममा भवन निर्माणका लागि फोटो सहित आवेदन दिए पनि कालाभैरव विद्यालय छनोटमा परेन । जोखिमपूर्ण भवनमा बालबालिका पढिरहेको समाचार विभिन्न सञ्चार माध्यममा आएपछि ‘एस्थर बेञ्जामिन’ भन्ने गैरसरकारी संस्थाले दुई कोठे पक्की भवन, अपांगमैत्री शौचालय, बालमैत्री खानेपानीको धारा निर्माण गरिदिएको छ ।

प्रधानाध्यापक घलेले भूकम्प नआएको भए अझै कति वर्ष त्यस्तै जीर्ण भवनमा बालबालिका पढ्न बाध्य हुनुपर्ने बताउँछन् । भन्छन्, ‘भूकम्पले भत्काएको कारण त्यहि भत्किएको कक्षा देखाएर सहयोग पाइयो, नभए यस्तो सुविधासम्पन्न भवन बन्न कति वर्ष लाग्थ्यो थाहा छैन ।’

कक्षा तीनसम्म रहेको विद्यालयमा नयाँ भवनको कक्षा अभाव भए पनि सुरक्षित पढ्न पाउने भएकैले ढुक्क भएको प्रधानाध्यापक घले बताउँछन् । उनी भन्छन्, ‘दुई कोठालाई चार कोठा बनाएर भएपनि व्यवस्थापन गर्छौं मुख्य कुरा बालबालिका सुरक्षित हुने भए । शौचालय, बालमैत्री धारा भएकाले सुविधा सम्पन्न भएको मान्नुपर्छ ।’

बालबालिका बकैयाको धेत्रे, चुवार पाखा, गोदाम डाँडा, अंजिगरेलगायतका स्थानबाट विद्यार्थी करिब ४५ मिनेट पैदल हिँडेर विद्यालय पुग्ने गरेका छन् । विद्यालय पुग्न बीचमा सिमात खोला तर्नुपर्छ । खोलामा झोलुंगे पुल निर्माणको लागि पनि एउटा गैरसरकारी संस्थाले बनाइदिने भएको छ । तर, झोलुंगे भने आगामी असोजमा मात्रै बन्ने भएकाले त्यसअघिसम्म यो वर्ष जोखिमपूर्ण हुनेछ ।